Πνευματικά δικαιώματα δεν υπάρχουν. Οι ιδέες πρέπει να κυκλοφορούν ελεύθερα. Άρα...
... η αντιγραφή όχι απλώς επιτρέπεται αλλά είναι και επιθυμητή, ακόμη και χωρίς αναφορά της πηγής!

Η γλώσσα κόκκαλα τσακίζει

- "Ο λόγος που μ' άφησες έξω από την υπόθεση", είπε ήσυχα, "ήταν ότι νόμισες πως η αστυνομία δεν θα πίστευε ότι σκέτη περιέργεια μ' έσπρωξε να κατέβω εκεί κάτω χτες το βράδυ. Θα υποψιάζονταν ίσως ότι είχα κάποιον ύποπτο λόγο και θα με σφυροκοπούσαν μέχρι να σπάσω".
- "Πώς ξέρεις αν δεν σκέφτηκα το ίδιο πράγμα;"
- "Οι αστυνομικοί είναι κι αυτοί άνθρωποι", είπε ξεκάρφωτα.
- "Έχω ακούσει ότι σαν τέτοιοι ξεκινάνε".

[Ραίημοντ Τσάντλερ, "Αντίο, γλυκειά μου", εκδόσεις Λυχνάρι, 1990 (σελ.: 54)]

4 Απριλίου 2017

Η ευθύνη μιας δολοφονίας

Χτες, 3 Απριλίου, συμπληρώθηκαν 105 χρόνια από την ημέρα που γεννήθηκε ο Γρηγόρης Λαμπράκης. Με αφορμή αυτή την επέτειο, εμφανίστηκαν σε τύπο και διαδίκτυο αρκετά αφιερώματα στην ζωή, την δράση και, κυρίως, τον θάνατο του ηρωικού αυτού αγωνιστή τής ειρήνης. Εμείς θα προσπαθήσουμε να μην επαναλάβουμε τα ίδια αλλά να σημειώσουμε μερικά στοιχεία, τα οποία κατά πάσα πιθανότητα δεν διαβάσατε αλλού.

Από την πρώτη στιγμή που έγινε γνωστό το δολοφονικό χτύπημα, όλη η Ελλάδα κατάλαβε ότι πίσω απ' αυτό βρισκόταν το παρακράτος. Φυσικά, η εξουσία (πολιτική και στρατιωτική) προσπάθησε να αποκρύψει αυτό που φώναζαν και οι πέτρες, ότι δηλαδή το παρακράτος ενεργούσε με την δική της ανοχή και υποστήριξη. Είναι χαρακτηριστικό ότι ο αρχηγός τής Χωροφυλακής, ο στρατηγός Γεώργιος Βαρδουλάκης, ο οποίος μετέβη εσπευσμένα στη Θεσσαλονίκη τη νύχτα της δολοφονίας, όταν αργότερα δέχτηκε παρατήρηση από τον Σοφοκλή Βενιζέλο γιατί δεν προχώρησε σε βάθος την έρευνα, απάντησε: "Τι να κάνω, κ. πρόεδρε, που μου έκλεισε την πόρτα το Α2; (*)".

3/10/1966: Αρχίζει η δίκη για την δολοφονία Λαμπράκη. Στο εδώλιο από αριστερά: Αντώναρος Πιτσώκος,
Ξενοφών "Φον" Γιοσμάς (αρχηγός της οργάνωσης "Καρφίτσα"), Εμμανουήλ Καπελώνης (διοικητής αστυν.
τμήματος Τούμπας), Μανώλης Εμμανουηλίδης (αυτουργός), Σπύρος Γκοτζαμάνης (οδηγός τού τρίκυκλου).

Την δράση τού παρακράτους δεν αμφισβήτησε ούτε ο ίδιος ο Καραμανλής, ο οποίος, όταν έμαθε για την δολοφονία, ανεφώνησε το πασίγνωστο "Μα ποιός κυβερνάει, επί τέλους, αυτόν τον τόπο;", κάτι που αποτελεί ευθεία παραδοχή ύπαρξης σκοτεινών παράκεντρων εξουσίας. Φυσικά, ο ίδιος δεν δεχόταν ούτε δέχτηκε ποτέ ότι αυτά τα παράκεντρα συνεργάζονταν με την επίσημη εξουσία. Γι' αυτό, στην ολομέτωπη επίθεση που εξαπέλυσε η αντιπολίτευση κατά της κυβέρνησης (ο Γεώργιος Παπανδρέου κατηγόρησε ευθέως τον Καραμανλή ως ηθικό αυτουργό), η ΕΡΕ εξέδωσε οργισμένη ανακοίνωση:
Από της επομένης των εκλογών, η Ένωσις Κέντρου αγωνίζεται να δημιουργήσει κλίμα ανωμαλίας και αβεβαιότητος εις τον τόπον. Πιστεύει ότι συγκαλύπτει ούτω την αποτυχίαν της. Και προς τούτο, από της πρώτης στιγμής, συνεπικουρουμένη από την άκραν αριστεράν, χρησιμοποιεί το ψεύδος και την συκοφαντίαν δια να παροτρύνη τον λαόν εις αναρχικάς εκδηλώσεις (...) Και εις άλλας εποχάς πολιτικής οξύτητος περιστατικά ανάλογα έλαβον χώραν και μάλιστα σοβαρώτερα εις έκτασιν και εις την χώραν μας και εις όλας τα χώρας του κόσμου. Δεν ευρίσκονται όμως πάντοτε οι αδίστακτοι δημοκόποι, οι οποίοι χρησιμοποιούν τα περιστατικά αυτά ως αφορμήν καπηλείας δια να υποδαυλίσουν τον φανατισμόν και να παρωθήσουν τας μάζας εις εγκληματικάς εκδηλώσεις (...) Η ηγεσία τής Ενώσεως Κέντρου τελεί υπό την ψευδαίσθησιν ότι ο έξαλλος φανατισμός και η μέχρι γελοιότητος υπερβολή θα την οδηγήσουν εις την εξουσίαν. Και εμφανίζεται πιστεύουσα ότι το πεζοδρόμιον, όπως κάποτε κατά το παρελθόν, θα δυνηθή να διαδραματίση και τώρα τον αυτόν ρόλον (...)
Αυτή η ανακοίνωση ήταν βούτυρο στο ψωμί τού Γεωργίου Παπανδρέου, ο οποίος δεν δίστασε να σηκώσει το γάντι:
Εν εκ των δύο πρέπει να συμβαίνη: Ή η κυβέρνησις της ΕΡΕ και ο αρχηγός της είναι ασυνείδητοι εγκληματίαι ή έχουν χάσει τον έλεγχον της καταστάσεως και άλλοι οργανώνουν δολοφονίας προς επιδίωξιν ανοσίων σκοπών. Και εις τας δύο περιστάσεις η παράνομος και εγκληματική κυβέρνησις πρέπει να εξαφανισθή από προσώπου της γης.
Η κυβέρνηση, χωρίς να καταλαβαίνει ότι η λεκτική αντιπαράθεση με τον Παπανδρέου δεν θα της έβγαινε σε καλό, επέμεινε:
Ο κύριος Παπανδρέου, τυφλωθείς από το πάθος, δεν αντιλαμβάνεται ότι εις την τακτική αυτήν τον χειροκροτεί μόνον ο κομμουνισμός.
Η απάντηση στην κυβέρνηση ήρθε από το... εξωτερικό! Σε επιστολή τους προς τον Καραμανλή, δεκατρείς βρεττανοί εργατικοί βουλευτές χαρακτηρίζουν ως πολιτικό έγκλημα την δολοφονία και προσθέτουν:
Πιστεύομεν ότι, εάν ουδέν γίνη όπως προληφθούν περαιτέρω επιθέσεις κατά της ελευθερίας του λόγου και των συγκεντρώσεων της κοινοβουλευτικής αντιπολιτεύσεως εις την Ελλάδα, υπάρχει αληθής κίνδυνος ότι η μεγάλη σας χώρα, προς την οποίαν προσβλέπομεν ως την κοιτίδα της δημοκρατίας, είναι δυνατόν να απολέση όλα τα δικαιώματα του ανθρώπου και να υποκύψη εις τον φασισμόν.
Ο Καραμανλής εξοργίζεται. Επιστρέφει ως απαράδεκτη την επιστολή και ταυτόχρονα στέλνει στους βρεττανούς μια μακροσκελέστατη δική του επιστολή, όπου επισημαίνει, μεταξύ άλλων την επίθεση που δέχονται οι βρεττανοί από τον κομμουνισμόν (!):
Είμαι βέβαιος ότι υμείς και ολόκληρον το Εργατικόν Κόμμα γνωρίζετε άριστα ότι παρήλθεν η εποχή, καθ' ην η Ελλάς είχε προστάτιδας δυνάμεις. Αγωνισθείσα σκληρώς δια την ανεξαρτησίαν της εναντίον του φασισμού και του ναζισμού, είναι αποφασισμένη να την προστατεύση και εναντίον των κομμουνιστών και εναντίον των συνοδοιπόρων των, οι οποίοι υβρίζουν την Ελλάδα, επεμβαίνοντες αυτόκλητοι εις τα εσωτερικά της (...) Ο διεθνής κομμουνισμός εκινητοποιήθη τελευταίως και πάλιν εναντίον της Ελλάδος. Με βαθείαν λύπην είμαι αναγκασμένος να διαπιστώσω ότι το επίκεντρον της επιθέσεως ταύτης εις το εξωτερικόν ευρίσκεται, την στιγμήν τουλάχιστον ταύτην, εν Λονδίνω και ειδικώτερον εις ορισμένους κύκλους του Εργατικού Κόμματος της Αγγλίας (...) Πρέπει να αντιληφθήτε εγκαίρως ότι οι κομμουνισταί επιχειρούν και πάλιν να δημιουργήσουν πράγματα εις τας αγαθάς σχέσεις των δύο χωρών μας, σχέσεις τας οποίας θέλομεν στενάς και φιλικάς, διότι αποτελούν έναν κρίκον ενισχύοντα την ενότητα και την δύναμιν του Δυτικού κόσμου. Εν εσχάτη αναλύσει εναντίον αυτής της ενότητος και εναντίον αυτής της δυνάμεως στρέφεται η κομμουνιστική επίθεσις, η οποία αυτήν την στιγμήν εκδηλούται εν Λονδίνω και η οποία ελπίζω ότι μόνον προς στιγμήν επηρέασεν τας σκέψεις σας [σ.σ: αναφορά στο χαστούκι που έφαγε η Φρειδερίκη από την Αμπατιέλου](...) Θα παρεκάλουν, ως εκ τούτου, να μην προσβάλλετε τον ελληνικόν λαόν επεμβαίνοντες εις τας εσωτερικάς υποθέσεις και μάλιστα κατά τρόπον ενισχύοντα τας εις βάρος του επιδιώξεις του διεθνούς κομμουνισμού.
Ο Καραμανλής θα επιμείνει στην άποψή του μέχρι τέλους. Πολλά χρόνια αργότερα, απαντώντας σε σχετική ερώτηση του διακεκριμμένου δημοσιογράφου Γεωργίου Ρούσσου (συγγραφέα τού επτάτομου έργου "Νεώτερη Ιστορία του Ελληνικού Έθνους, 1826-1974"), χαρακτήρισε την υπόθεση Λαμπράκη ως "ιστορικό ψεύδος, το μεγαλύτερο ψεύδος της νεοελληνικής ιστορίας" και πρόσθεσε:
Το θλιβερόν δια την πολιτικήν ζωήν αυτού του τόπου είναι ότι οι αντίπαλοί μου εχρησιμοποίησαν εν πλήρει γνώσει της τερατώδους αναληθείας και του παραλογισμού των ισχυρισμών των, την υπόθεσιν αυτήν εντός και εκτός της Ελλάδος, δια να τρομοκρατήσουν το Στέμμα και να με δυσφημήσουν προσωπικά, μη αναλογιζόμενοι ότι με τον τρόπον αυτόν δυσφημούσαν την χώραν.
Σε χειρόγραφό του από την εποχή που βρισκόταν στο Παρίσι, ο Καραμανλής παραδέχεται την ύπαρξη και δράση "εξτρεμιστικών στοιχείων" υπό την ανοχή τής αστυνομίας:
Κατά την διάρκειαν της ομιλίας του Λαμπράκη συνεκεντρώθησαν εις τον δρόμον εξτρεμιστικά στοιχεία της δεξιάς με πρόθεσιν να τον αποδοκιμάσουν. Φαίνεται ότι μεταξύ αυτών υπήρχαν και μερικοί ωργανωμένοι, που είχαν ως σκοπόν, όχι να δολοφονήσουν, αλλά να 'στραπατσάρουν', όπως έλεγαν, τον Λαμπράκη και να προκαλέσουν σύγχυσιν μεταξύ των κομμουνιστών. Φαίνεται δε, επίσης, ότι ορισμένα αστυνομικά όργανα ηνέχθησαν τα σχέδια αυτά, πιστεύοντας ότι με τον τρόπον αυτόν εκπληρούν την αντικομμουνιστικήν αποστολή των.
Παρά ταύτα, επιμένει να αρνείται οποιαδήποτε σχέση μ' αυτά τα "εξτρεμιστικά στοιχεία της δεξιάς" όχι απλώς προσωπική του αλλά και ολόκληρου του κόμματός του, μη αποδεχόμενος οποιαδήποτε πολιτική ευθύνη:
Η πολιτική ευθύνη δια το έγκλημα λογικώς απεκλείετο: Πρώτον, διότι η κυβέρνησίς μου μόνον ζημία ηδύνατο να αναμένη εξ αυτού. Δεύτερον, διότι ο Λαμπράκης, ως πολιτικός παράγων, ήτο ασήμαντος, δια να μην είπω ανύπαρκτος. Και τρίτον και σπουδαιότερον, διότι μόνον οι ηλίθιοι θα ηδύναντο να οργανώσουν μιαν επισφαλή δολοφονίαν με τρίκυκλον και εν μέσω αγοράς (...) Ο ανακριτής και ο εισαγγελεύς, οι οποίοι εχειρίζοντο την υπόθεσιν, απελάμβανον της εμπιστοσύνης τής Ενώσεως Κέντρου. Και μολονότι τούτο ήταν γνωστόν εξ αρχής, απέφυγα από ευθειξίαν να τους απομακρύνω από την υπόθεσιν αυτήν. Παρά ταύτα, αμφότεροι απεφάνθησαν ότι εκ της διενεργηθείσης προσθέτου ανακρίσεως ουδεμία προέκυψε ευθύνη δια τα πολιτικά πρόσωπα. Επί τη βάσει δε των προτάσεών των εξεδόθησαν το υπ' αριθμ. 1126/64 βούλευμα του Συμβουλίου Πλημμελειοδικών και το υπ' αριθμ. 133/65 βούλευμα του Συμβουλίου Εφετών, δια των οποίων απερρίπτοντο ομοφώνως αι κατηγορίαι. Τέλος, τον Δεκέμβριον του 1966 και μετά ακροαματικήν διαδικασίαν 66 ημερών, το Κακουργιοδικείον Θεσσαλονίκης απεφάνθη παμψηφεί ότι δεν επρόκειτο περί ανθρωποκτονίας εκ προθέσεως, αλλά απλώς περί θανατηφόρων τραυμάτων και ότι ουδείς ηθικός αυτουργός υπήρχε (...) Όταν δε και μετά την κατά τα ανωτέρω διαλεύκανσιν της θλιβεράς αυτής υποθέσεως έβλεπα να επιβιώνη και να καλλιεργήται η αρχική συκοφαντία, εσκεπτόμουν πόσον ανίσχυρος είναι η ιστορική αλήθεια εμπρός εις την προκατάληψιν που δημιουργεί η πολιτική σκοπιμότης.
Έχει αποδειχθεί ότι όντως ο Καραμανλής δεν είχε ιδέα για το οργανωμένο σχέδιο δολοφονίας τού Λαμπράκη. Όμως, άλλο αυτό και άλλο η πολιτική ευθύνη. Στην πενηντάχρονη πολιτική του ζωή, ο Καραμανλής δεν αποδέχτηκε ποτέ πολιτική ευθύνη για το παραμικρό: υπόθεση Μέρτεν, σχέδιο "Περικλής", δολοφονία Λαμπράκη, δράση του ΙΔΕΑ κλπ. Λογικό, λοιπόν, να μην έχει ιδέα για την ύπαρξη και δράση των οργανώσεων που αναφέρονται στο παρακάτω παράρτημα. Κυβερνούσε τον τόπο αλλά δεν είχε ευθύνη για τις πράξεις των υφισταμένων του, τους οποίους εκείνος επέλεγε. Εκείνη η απορία του για το ποιος κυβερνάει αυτόν τον τόπο ήταν μάλλον γνήσια, εφ' όσον φαίνεται πως ο ίδιος δεν είχε καταλάβει ποιον τόπο κυβερνούσε, όπως αποδεικνύει η διαβεβαίωση της κυβέρνησής του προς τον αρχηγό τού βρεττανικού εργατικού κόμματος Χάρολντ Ουίλσον ότι στην Ελλάδα δεν υπάρχουν πολιτικοί κρατούμενοι:
Πολιτικοί κρατούμενοι δεν υπάρχουν εν Ελλάδι. Υπάρχουν κατάδικοι για φόνους και δι' ένοπλον συμμετοχήν εις τον κομμουνιστικόν συμμοριακόν αγώνα. Οι κρατούμενοι ούτοι, ανερχόμενοι εις πλέον των 3.000 το 1955, έτος καθ' ο ο σημερινός πρωθυπουργός ανέλαβε την εξουσίαν, εμειώθησαν λόγω διαφόρων μέτρων επιεικείας εις 973. Πέραν αυτών, υπάρχουν 127 κατάδικοι στρατοδικείων επί κατασκοπεία.
Ο Μίκης Θεοδωράκης καταθέτει στην δίκη για την δολοφονία Λαμπράκη

 ---------------------------
Παράρτημα 

(α) Παραστρατιωτικές οργανώσεις
Αντικομμουνιστική Σταυροφορία Ελλάδος, Εθνική Αντικομμουνιστική Οργάνωσις, Εθνική Κοινωνική Αλλαγή, Ένωσις Εθνικόφρόνων Ελασιτών (!), Κόμμα 4ης Αυγούστου (Κων/νος Πλεύρης), Πανελλήνιος Εθνική Σταυροφορία, Σύνδεσμος Αγωνιστών και Θυμάτων Εθνικής Αντιστάσεως, Εθνική Βασιλική Οργάνωσις Νεολαίας, Εθνική Κοινωνική Οργάνωση Φοιτητών (ΕΚΟΦ), Νεολαία Εθνικής Δράσεως, Οργάνωσις Εθνικιστών Φοιτητών Ιατρικής, Οργάνωσις Σπουδαστών Εθνικής Νεολαίας, Πανελλήνιος Εθνική Κοινωνική Ένωσις Νέων, ΣΠΕΑΝ Βύρωνος, Σύνδεσμος Αγωνιστών και Θυμάτων Εθνικής Αντιστάσεως Βορείου Ελλάδος (Ξενοφών Γιοσμάς), Συριανή Ενωσις Νέων, Σώμα Ελπιδοφόρων Νέων, Φοιτητική Πνευματική Εστία Πειραιώς.

(β) Ακροδεξιές, βασιλικές και φασιστικές οργανώσεις
Αετός, Άρειοι, Αχαιοί, Βασιλευόμενη Δημοκρατία, Βασιλική Εθνική Παράταξις, Βασιλική Ενωσις, Βυζαντινή Εθνική Οργάνωσις, Εθνική Αντικομμουνιστική Νεολαία Ελλάδος, Εθνική Εταιρεία Μελετών, Εθνική Παράταξις Ελληνίδων, Εθνικό Ενωτικό Κόμμα, Εθνικόν Σοσιαλιστικον Κόμμα Ελλάδος (Δημ. Ναστούλης), Εθνικόν Φως, Ελεύθεροι Έλληνες Επαναφοράς Βασιλέως, Ελληνικόν Λαϊκόν Κίνημα, Ελληνοκράτες, ΕΛΜΟΚ, Ελπιδοφόροι Νέοι, Εμπρός, Ενωση Ελλήνων Εθνικιστών, Κίνημα Εθνικής Δράσεως, Κόμμα Εθνικής Αναγεννήσεως, Κόμμα Εθνικής των Ελλήνων Σωτηρίας, Κόμμα Ελληνοσοσιαλιστών, Λαϊκός Συναγερμός, Μακέλην, Μέγας Αλέξανδρος, Πανελλήνιον Κίνημα Βασιλευομένης Δημοκρατίας, Πανελλήνιος Ενωσις Βασιλοφρόνων, Πανελλήνιος Κίνησις Βασιλευομένης Δημοκρατίας, Συνταγματική Βασιλική Παράταξις, Φασιστική Οργάνωσις

------------------------------------------------
(*) Α2: Το γραφείο ασφαλείας τού στρατού. Ο Βαρδουλάκης, ο οποίος έκανε ό,τι μπορούσε για να συσκοτίσει τις έρευνες για την δολοφονία, ήταν μέλος τής επιτροπής που συνέταξε το διαβόητο σχέδιο "Περικλής", για την βία και την νοθεία στις εκλογές τού 1961. Πρόεδρος εκείνης της επιτροπής ήταν ο αρχηγός τού ΓΕΣ στρατηγός Βασίλειος Καρδαμάκης (υπέγραφε ως "Βασίλειος Βουλγαροκτόνος"!) και γραμματέας της ο μετέπειτα δικτάτορας Γεώργιος Παπαδόπουλος.

10 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Ο Παπατζής και η ...ΕΔΑ... κατηγορήσανε τον Καραμανλή οτι αυτός έδωσε την εντολή για την δολοφονία του Λαμπράκη. Αυτό ήτανε καθαρή συκοφαντία και το γνωρίζανε απο τότε. Την Εντολή για την Δολοφονία του Λαμπράκη την έδωσε το παλάτι μετά το επεισόδιο της Φρειδερίκης με την Αμπατιέλου στην Αγγλία που ήτανε παρών και ο Λαμπράκης. Η Ευθύνη σε αυτό το ψέμα βαραίνει την ..ΕΔΑ... που το έκανε συνειδητά σαν ουρά της Ε.Κ και την μετατροπή του σφαγέα του λαού σε Αθήνα Πειραία το 1944 σε ...γέρο της δημοκρατίας.... το 1964. Για εμένα πρόκειται για Κατάντημα. ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ

AGIS είπε...

"άλλο αυτό και άλλο η πολιτική ευθύνη". Σωστά.
Είναι ωραίο να μην ξέρεις "ποιος κυβερνά αυτόν τον τόπο" όταν αυτός που τον κυβερνά σε βγάζει πρωθυπουργό, αλλά όχι και τόσο ωραίο όταν αυτός που "κυβερνά αυτόν τον τόπο" σε βάζει στην άκρη και υλοποιεί τους δικούς του σχεδιασμούς, όπως ακριβώς τους υλοποιούσε και όταν σε έβγαζε πρωθυπουργό.
Και στις δυο περιπτώσεις, 1961 και 1963, πρόκειται για την ίδια πολιτική ευθύνη, μόνο που στην πρώτη είναι ωραία ενώ στη δεύτερη όχι και τόσο...

Ανώνυμος είπε...

AGIS. Θα σου αναφέρω μια περίπτωση για σκέψη γιατί κατα την γνωμη μου εκπροσωπούσε άλλο τμήμα της Αστικής Τάξης. Πηγαίνοντας να κάνει Αστικούς εκσυχρονισμούς έφερε και ψήφισε στις 11 ΙΟΥΛΗ του 1962 νομοσχέδιο για την άρση εκτάκτων μέτρων του 1946 1949. Το Νομοσχέδιο καταψήφισαν Ε.Κ και ΕΔΑ επειδή στρεφότανε εναντίον τους..... Υπήρχε τμήμα της Αστικής τάξης που ήθελε χαλάρωση στα μέτρα. Προφανώς το Παλάτι διαφωνούσε και για αυτό τον παραμερίσανε. Για τον Παπατζή και την ΕΔΑ δεν το συζητάω. Το μίσος για το ΚΚΕ έσπαγε τα Κοντέρ. ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ

AGIS είπε...

Ανταγωνισμοί τμημάτων, ανταγωνισμοί τακτικών, τα "συνηθισμένα", κάθε αστική δημοκρατία θέλει έναν "καλό" (πχ Παπαντρέου, Τσίπρας κλπ), έναν "κακό" (πχ Καραμανλής, Κυριάκος κλπ) κι έναν "άσχημο" (πχ χούντα, ΧΑ κλπ κλπ) γιατί μόνο ο ένας απ' τους τρεις δε φτάνει για την χειραγώγηση ή ποδηγέτηση του λαού.
Ο Παπαντρέου το 1952 σαν άλλη Σαλώμη κατηγορούσε από την "Καθημερινή" την κυβέρνηση Πλαστήρα ότι είναι υποχείριο της "5ης φάλαγγας της συνοδοιπορίας" γιατί καθυστερεί τη 2η δίκη Μπελογιάννη και γιατί δεν διαλύει την ΕΔΑ. Και το '55 εμφανιζόταν σαν εγγυητής της "λατρείας του λαού προς το στέμμα".
Ο Καραμανλής το 61 δεν ήξερε τίποτα, το 63 αναρωτιόταν ποιος κυβερνά και το 1966 από το Παρίσι "εισηγούνταν προσωρινή δικτατορία ίσως ενός έτους".
Εκ των υστέρων βέβαια ο καθένας μπορεί να εμφανίζεται σαν Πόντιος Πιλάτος και να αποποιείται τις πολιτικές ευθύνες για τα τέρατα που εξέθρεφε και τον εξέθρεφαν...
Όσο για την ΕΔΑ, το "μίσος για το ΚΚΕ" δεν μπορεί να ακριβολογεί, αφού όλο το δυναμικό του ΚΚΕ ήταν ενταγμένο στις γραμμές της. Με διαλυμένες ΚΟ, με ανερχόμενο "ευρωκομμουνισμό" κλπ, αλλά αυτό δεν το αναιρεί.

Ανώνυμος είπε...

AGIS. Πολιτικές ευθύνες έχουνε όλοι τους. Το ζήτημα είναι οτι χρησιμοποιήθηκε η δολοφονία για να κατηγορηθή προσωπικά ο Καραμανλής για την δολοφονία. Το μίσος της ΕΔΑ υπήρχε άσχετα με το ότι το δυναμικό του ΚΚΕ ήτανε εκεί. Ασε που το μεγαλύτερο μέρος ήτανε στην Πολιτική Προσφυγιά και αυτό είναι καθοριστικό κατα την γνώμη μου σχετικά με το μίσος. ΠΑΝΓΙΩΤΗΣ.

AGIS είπε...

Το ζήτημα είναι ότι όποιος πηδά πολλά παλούκια όλο και σε κάποιο θα πέσει.
Αν ο Καραμανλής ήθελε ένα "σοβαρό παρακράτος" (πώς λένε "σοβαρή ΧΑ") και τελικά βρέθηκε με τη δολοφονία Λαμπράκη εκτεθειμμένος, ας πρόσεχε σε τελική ανάλυση.
Μήπως πρέπει να ζητήσουμε και συγγνώμην.

Ανώνυμος είπε...

ACIS. Σε καμμία περίπτωση δεν μιλάμε για Συγνώμη. Ούτε η Αλέκα είπε όταν το ανέφερε. Τα λέμε για να δείξουμε τον ρόλο της Ε.Κ και πολύ περισσότερο της ΕΔΑ σαν ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΜΕΤΩΠΟ και την ζημιά που προκάλεσε στο ΚΚΕ συνολικά. ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ

AGIS είπε...

Επειδή όμως τα σύκα είναι σύκα και η σκάφη είναι σκάφη, δεν μπορούμε να κουβεντιάζουμε για τα σύκα μιλώντας για τη σκάφη, γιατί τότε ούτε για τα σύκα ούτε για τη σκάφη βγάζουμε νόημα.
Κι επίσης με το να λέμε "ευθύνες έχουν όλοι", δεν μαθαίνουμε τίποτα για αυτές τις ευθύνες, αν δεν δούμε συγκεκριμένα ποιες ευθύνες αναλογούν στον καθένα, σε τι συνίστανται αυτές οι ευθύνες στην περίπτωση του ενός και σε τι στην περίπτωση του άλλου.
Στην περίπτωση λοιπόν του Καραμανλή, που υποτίθεται είναι και το θέμα της συζήτησης, η πολιτική του ευθύνη είναι ότι ανέχτηκε κι εξυπηρετήθηκε να στηρίζεται από αυτούς τους μηχανισμούς με την αυταπάτη, έστω, ότι τους ελέγχει, ώσπου να αντιληφθεί ότι βρισκόταν σε κατάσταση ομηρίας από αυτούς, όπως ήταν και επόμενο.
Αλλά και η αυταπάτη δεν αποτελεί ελαφρυντικό, γιατί οι υπηρεσίες που αποδέχτηκε ως τότε είχαν συστατικό τους την απροκάλυπτη τρομοκρατία - κρατική και παρακρατική.
Αφού τα αναγνωρίσουμε αυτά, τότε μπορούμε να κουβεντιάσουμε και για τις ευθύνες της ΕΚ και της ΕΔΑ. Χωρίς να το αναγνωρίσουμε αυτό, ούτε αυτές τις ευθύνες μπορούμε να "καθορίσουμε", γιατί τα πράγματα είναι αλληλένδετα, και γιατί όλες οι τακτικές περιστρέφονταν γύρω από την πραγματικότητα του μετεμφυλιακού κράτους και ο Καραμανλής υπήρξε για 8 χρόνια ηγετική μορφή αυτού του κράτους.

Ανώνυμος είπε...

ACIS. Δεν έχω καμμία διαφωνία συμφωνούμε Απόλυτα ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ

ΕΥΡΥΤΑΝΑΣ ΙΧΝΗΛΑΤΗΣ είπε...

Ήταν τέτοιες μέρες, 68 χρόνια πριν...

http://eyrytixn.blogspot.gr/2013/04/blog-post_16.html