Πνευματικά δικαιώματα δεν υπάρχουν. Οι ιδέες πρέπει να κυκλοφορούν ελεύθερα. Άρα...
... η αντιγραφή όχι απλώς επιτρέπεται αλλά είναι και επιθυμητή, ακόμη και χωρίς αναφορά της πηγής!

Η γλώσσα κόκκαλα τσακίζει

- "Ο λόγος που μ' άφησες έξω από την υπόθεση", είπε ήσυχα, "ήταν ότι νόμισες πως η αστυνομία δεν θα πίστευε ότι σκέτη περιέργεια μ' έσπρωξε να κατέβω εκεί κάτω χτες το βράδυ. Θα υποψιάζονταν ίσως ότι είχα κάποιον ύποπτο λόγο και θα με σφυροκοπούσαν μέχρι να σπάσω".
- "Πώς ξέρεις αν δεν σκέφτηκα το ίδιο πράγμα;"
- "Οι αστυνομικοί είναι κι αυτοί άνθρωποι", είπε ξεκάρφωτα.
- "Έχω ακούσει ότι σαν τέτοιοι ξεκινάνε".

[Ραίημοντ Τσάντλερ, "Αντίο, γλυκειά μου", εκδόσεις Λυχνάρι, 1990 (σελ.: 54)]

11 Φεβρουαρίου 2014

Αλαφούζοι - 7. Μεγάλα κόλπα

Με τον Κουρή να έχει πάρει χαμπάρι το σκηνικό και να ρίχνει λάδι στην φωτιά (ως και δημοσιογράφο στο Βουκουρέστι έστειλε για συνεντεύξεις και ρεπορτάζ), δεν αργεί να ξεσπάσει μπάχαλο στην Ρουμανία. Η εισαγγελεία τής Κοστάντζας δεν προλαβαίνει να μοιράζει εντάλματα σύλληψης και διαταγές προφυλάκισης για απιστία, πλαστογραφίες, κατάχρηση εξουσίας, χρηματισμό, παραβιάσεις των νόμων για εξαγωγές, παράνομες πωλήσεις, απάτες κλπ. Σχεδόν όλα τα κάποτε υψηλά ιστάμενα στελέχη της Petromin βρέθηκαν με χειροπέδες: Κάλιν Μαρινέσκου (πρ. διευθύνων σύμβουλος αλλά και  πρώην υφυπουργός μεταφορών!), Ρομάνουελ Ποσεντάρου (πρ. γενικός διευθυντής), Μιχαήλ Κονσταντινέσκου (πρ. εμπορικός διευθυντής), Κονσταντίν Μπόμπετς (πρώην διευθυντής πλοίων), Βιργκίλ Τοανκίνα (πρ. διευθυντής εκμετάλλευσης) κλπ.

Φυσικά, από το κυνήγι τής δικαιοσύνης δεν γλίτωσε ούτε ο Γιάννης Αλαφούζος. Σε βάρος του, η δικαιοσύνη άσκησε ποινική δίωξη για απάτη, αδίκημα για το οποίο ο ρουμανικός κώδικας προβλέπει φυλάκιση από ένα μέχρι τρία χρόνια. Αν νομίζετε ότι, με όσα έχουμε πει ως εδώ, έχετε καταλάβει σε τι συνίσταται αυτή η απάτη, πλανάσθε πλάνην οικτράν και δείξτε λίγη υπομονή.

Μόλις ο Αλαφούζος τελείωσε με την "επισκευή" των πλοίων που συνεισέφερε η Petromin στην Minerva, πήγε και βρήκε δυο κολλητάρια του από τα παλιά, τον Γιώργο Μεσσάρη και τον Γρηγόρη Τιμαγένη. Ο πρώτος ήταν υψηλόβαθμο στέλεχος της τράπεζας Barcley's, ο δεύτερος ήταν νομικός σύμβουλος της τράπεζας (αργότερα, το 2009, ο Παπαληγούρας τον έκανε -προφανώς, εκτιμώντας το ήθος και την συμπεριφορά του- πρόεδρο του ΝΑΤ!). Μεσσάρης και Τιμαγένης φρόντισαν να βγάλει η Barclay's στον Αλαφούζο ένα δανειάκι ύψους...61 εκατ. δολλαρίων. Το δάνειο δόθηκε με κάλυψη τα πλοία τής Petromin, χωρίς ποτέ η τράπεζα να ελέγξει το πού πήγαν τόσα εκατομμύρια.

Εδώ έχει πλάκα να δούμε τι αποκαλύπτει ο Σέρμπαν Μιχαηλέσκου, τότε γενικός γραμματέας εμπορικής ναυτιλίας και αργότερα κατ' επανάληψη υπουργός σε διάφορα υπουργεία:

Τον Δεκέμβριο του 1993, δηλαδή λίγο πριν ξεσπάσει το σύστριγκλο στην Ρουμανία, ο Αλαφούζος με τον Τιμαγένη επισκέφθηκαν τον Μιχαηλέσκου. Σκοπός τής επίσκεψης αυτής ήταν να παραδεχτεί ο Αλαφούζος ότι δεν είχε κάνει καλούς λογαριασμούς, ότι αδυνατούσε να ανταποκριθεί στις υποχρεώσεις του από την σύμβαση Minerva και να ζητήσει την δρομολόγηση των διαδικασιών για την ακύρωση της σύμβασης.

Εκεί είναι που ο Μιχαηλέσκου εξοργίστηκε, διότι (ας όψεται ο Κουρής που του είχε δώσει ρεπόρτο) ο ρουμάνος υφυπουργός είχε μάθει για το δάνειο που είχε πάρει ο Αλαφούζος. "Πώς είναι δυνατόν να πάρεις 61 εκατομμύρια δολλάρια δίχως να μας ενημερώσεις, να τα εξαφανίσεις δίχως να μας δώσεις λογαριασμό, να μην έχεις αποπληρώσει ούτε μια δόση αυτού του δανείου και τώρα να έρχεσαι να ζητάς την διάλυση της συμφωνίας; Πού πήγαν τόσα λεφτά;"

Την απάντηση στο τελευταίο ερώτημα την έδωσε ο δημοσιογράφος Οκταβιάν Αντρόνικ, μέσω μιας ερωτήσεως που έκανε στον Τράιαν Μπασέσκου κατά την διάρκεια μιας συνέντευξης. Συγκεκριμένα, ο Αντρόνικ ζήτησε την άποψη του Μπασέσκου για τις φήμες που έλεγαν πως ο Αλαφούζος χρησιμοποίησε τα χρήματα του δανείου για να δημιουργήσει έναν τηλεοπτικό και έναν ραδιοφωνικό σταθμό. Φυσικά, ο Μπασέσκου δήλωσε άγνοια για τέτοιες φήμες. Πώς θα μπορούσε να κάνει διαφορετικά εφ' όσον αυτός ήταν που υπέγραψε την αμαρτωλή σύμβαση με τον Αλαφούζο;


Να συνοψίσουμε; Ο Αλαφούζος στήνει μια εταιρεία με την Petromin, όπου η Petromin βάζει πλοία κι αυτός υποσχέσεις ότι ΘΑ βάλει λεφτά, ανάλογα με τις επισκευές - Μέσω υπερτιμολογήσεων και εικονικών τιμολογίων βρίσκεται να κατέχει το 50% των πλοίων που έβαλε η Petromin, όχι μόνο δίχως να βάλει δεκάρα αλλά απαιτώντας από τους ρουμάνους να βάλουν από πάνω και λεφτά - Με τα πλοία τής Petromin ως εχέγγυο, παίρνει δάνειο 61 εκατ. δολλαρίων, το οποίο (σύμφωνα με φήμες, πάντα) διαθέτει για την ίδρυση και ισχυροποίηση του ραδιοφωνικού και τηλεοπτικού Σκάι - Ζητάει από τον Μιχαηλέσκου την λύση τής σύμβασης Minerva, αφήνοντας ουσιαστικά την Petromin να τραβιέται με την τράπεζα, εφ' όσον τα δικά της καράβια αποτελούσαν την κάλυψη του δανείου των 61 εκατ.

Μεγάλα κόλπα; Απλά πράγματα!


Σημείωση:  Όλη η ιστορία με τον ρουμανικό στόλο και τους έλληνες "επενδυτές" (μη ξεχνάμε ότι, εκτός του Αλαφούζου, στο παιχνίδι βρίσκεται και ο Κατούνης με την Forum Maritime) , με σωρεία από ενδιαφέρουσες λεπτομέρειες, στο εμπεριστατωμένο και μακροσκελέστατο άρθρο τού Stefan Meier "Procesul flotei va reveni la suprafata... (Ο στόλος θα επανέλθει στην επιφάνεια...)", 17/01/2005. Αν, φυσικά, δεν έχετε πρόβλημα με τα ρουμανικά.

Δεν υπάρχουν σχόλια: